دوره‌ای در معجزات | ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
شاید تو عادت کرده‌ای که از بی‌گناهی صرفاً برای خنثی‌سازی درد احساس گناه استفاده کنی، و آن را به خودی خود دارای ارزش تلقی نکنی.تو باور داری که احساس گناه و بی‌گناهی هر دو دارای ارزش هستند، و هر کدام نشان دهندهٔ گریز از چیزی است که دیگری به تو ارائه نمی‌دهد.تو هیچ کدام را به تنهایی نمی‌خواهی، زیرا بدون هر دو خودت را کامل و در نتیجه شادمان نمی‌بینی.با این حال تو تنها در بی‌گناهی‌ات کامل هستی، و تنها در بی‌گناهی‌ات می‌توانی شادمان باشی.اینجا هیچ تعارضی وجود ندارد.آرزوی احساس گناه به هر روشی، به هر شکلی، باعث از دست رفتن قدر ارزش بی‌گناهی‌ات می‌شود، و آن را از بینایی تو دور می‌کند.
